Mijn verhaal

In 2011 werd Lipoedeem bij toeval vastgesteld door een arts van de Blaak kliniek te Rotterdam. Die keek naar mijn licht bloezende enkels en de pijn die ik al had bij lichte aanrakingen en zei me dat ze de spatader waar ik voor kwam ging behandelen maar dat ik ook mijn leven lang steunkousen zou moeten dragen.

Het beeld van steunkousen is voor niemand een goed vooruitzicht maar voor een begin twintiger, hartje zomer, zeker niet. Die steunkousen kwamen er, de steunbroek ook.

Met plastic handschoenen hees ik me in dat harnas, menig traantje werd vergoten.
In de zomer kon ik niet op een stoel zitten van de pijn, de rand van de stoel sneed pijnlijk in mijn benen. Ondanks mijn toen maat 40 voelde ik me loodzwaar.

Lymfedrainage gaf verlichting als ik op de tafel lag, paar uur erna al niet meer. Maar wat was het fijn om even die tijdelijke verlichting te hebben. LPG ontdekte ik en met goede moed ging ik dat proberen. De verlichting duurde wel 3 dagen! Ik schafte een Wellbox aan voor thuis en ging het zelf doen, scheelde veel geld en met name tijd. De steunkousen verdwenen al langzaam uit beeld en ik kon al beter bewegen en ook vaker pijnvrij zitten.

Het meenemen van de Wellbox op vakantie was bij een vliegreis onmogelijk dus ik was nog steeds wel erg gebonden voor iemand die op dat moment net halverwege de 20 was. Maar het moest maar en ik sleepte de Wellbox zo veel mogelijk mee net als een laken van katoen omdat ik ontzettend allergisch blijk voor synthetische stoffen.

Bindweefselmassage tussendoor bracht ook al wat meer en mijn huid knapte ook op. De grauwe grijze en meestal koude huid begon weer wat leven te vertonen en ik werd zowaar zo nu en dan ook bruin. Een bezoek aan een gespecialiseerd labaratorium leverde me op dat ik Oestrogeendominant ben en smeren met een speciale lichaamsidentieke testosterongel zorgde ervoor dat mijn huid van heel droog naar vettiger ging en ik zowaar ook spier ging opbouwen door middel van sporten. Die gel verdween ook weer omdat ook mijn gezicht vettig werd en mijn haar daardoor mee ging doen, dat voelde heel onprettig samen met de angst dat de testosteron me op de lange duur iets mannelijks qua uiterlijk zou geven.

In 2015 startte het traject met de eerste Quadrivas behandeling die me al liet zweven. Ik ging figuurlijk minstens 10 kilo lichter de deur uit en voelde mijn benen léven! De behandelingen waren een mengeling tussen enorm afzien en fijn relaxen, een bewuste keuze die ervoor zorgde dat mijn lichaam niet teveel in de stress schoot. Iedere therapie viel in het niet bij wat Quadrivas voor me deed.

Geen blauwe plekken meer, geen drukpijnen meer, normaal aangeraakt kunnen worden, een puppy op schoot kunnen hebben, een vrijpartij zonder dat ik het steeds uitgilde, lange wandelingen, op vakantie kunnen naar zowaar ook warme landen. Er ging een wereld voor me open, zowel op werkgebied als privé bloeide ik enorm op en veranderde ik van een huismus in iemand die graag op pad ging en ondernemend was. Die steunkousen? Die draag ik nooit meer, wel pleeg ik iedere 3 maanden onderhoud door middel van een Quadrivas behandeling, een kado aan mezelf.
Niet alleen een lichamelijk kado maar zeker ook psychisch, wat ben ik veranderd!

Kun je nog merken dat ik feitelijk chronisch ziek ben?
Wanneer ik een slechte dag heb wel, dan ben ik wat stram en heb ik soms bij een aanraking een abnormale pijnreactie. Of als het heel warm is dan heb ik het minder naar mijn zin omdat toch mijn handen vollopen, maar daar ben ik dan niet enig in, heel Nederland kreunt en steunt dan onder de warmte. Een airco works like a charm en die heb ik dan ook aangeschaft. Verder let ik op wat ik eet, zo min mogelijk bewerkte producten, toegevoegde suikers, bij voorkeur mijden van “witte” producten en granen. Daarnaast beweeg ik met heel veel plezier dagelijks minimaal 30 minuten en dat voelt heel goed, ik verzuur ook minder snel en bouw zowaar spieren op.

Een memorabel moment was een val tijdens wintersport, ik ging keihard onderuit en vreesde de bizarre zwarte plekken die het me zou opleveren op het been waarop ik viel. Stijfheid, pijn bij bewegen en alle andere toeters en bellen. Maar nee, ik had de dag erna een gering blauw plekje dat ik nagenoeg moest zoeken! En die skischoenen…die worden nooit pantoffels maar ze zijn nu tenminste niet na 2 dagen skiën een hel om aan te trekken omdat mijn schenen bont en blauw zijn.

Ik schrijf dit tijdens mijn vakantie, waar ik tot mijn vreugde ook bruin word (dat werd ik nooit) en geen enorme pijnen heb vanwege de warmte (30+). Waar ik wel baantjes trek in het zwembad omdat stilzitten niet goed voor me is en ik veel te veel verkeerde dingen eet die me vast terug leiden naar een of meer pijntjes . Maar dat is totaal geen straf,

De nawerking van Quadrivas therapie duurt járen, het is niet zo dat ik meteen enorm af viel maar ik ben nu 7 jaar later wel stabiel qua gewicht en heb een gladde mooie huid waar menigeen zonder Lipoedeem een positieve opmerking over maakt.

Als je vragen hebt, stuur me gerust een bericht via contact, ik help je graag!